Το μεγαλο γλεντοκοπι!

Ακομα μια μερα μας αφησε και ο ηλιος εχει αφησει στην θεση του το φεγγαρι να μας κοιταει απο ψηλα. Λιγα λεπτα ηρεμιας, τσιγαρο και μουσικουλα...ποσο σπανιες στιγμες! Καθημερινα, ακουω τους γυρω μου να συζητανε για τις πανελληνιες, το μεγαλο γλεντι που ξεκιναει σε λιγες μερες και θα παιξει σημαντικο ρολο στην ζωη μας. Ομως, το ερωτημα ειναι πως θα κλεισει και αυτη η αυλαια, ενδοξα η μηπως αδοξα; Το αγχος μεγαλο και κανεις δεν σκεφτεται τους μαθητες. Συνεχιζουν να μας αγχωνουν στην προσπαθεια τους να μας εμψυχωσουν!

Ειναι επιτακτικη αναγκη ο μαθητης να εχει λιγες και πολυτιμες στιγμες ηρεμιας. Με αυτο το τροπο θα του δωθει η ευκαιρια να συνομιλησει με τον εαυτο του και να αποκτησει παλι επαφη μαζι του. Να καταφερει να αποκτησει ξανα αξιες που εχει χασει και να ξεφυγει απο αυτη την αλλοτριωση. Κανεις ομως δεν τα σκεφτεται αυτα.

Οι γονεις πιεζουν τα παιδια τους να διαβασουν και εχουν την δικαιολογια οτι πληρωνουν. Οι καθηγητες προσπαθουν να πεισουν τους μαθητες να διαβασουν περισσοτερο για να εχουν το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα μιας και εξαρταται η φημη τους απο αυτο αλλα επισης θελουν και το καλυτερο για αυτους. Τελος το αγχος απο τον περιγυρω χειροτερευει το προσωπικο αγχος. Αυτο επειδη ωντας ανθρωποι πασχουμε απο το συνδρομο του πανικου και εχουμε τασεις να ιδιωτικοποιουμαστε τις αντιδρασεις των γυρω μας.

Ας προσπαθησουμε να πεισουμε τους ¨μεγαλους¨οτι και ο μαθητης εχει ψυχη! Ετσι θα φτασουμε τον επιθυμητο στοχο.

Καλο σας βραδυ! :)