Η μεγαλυτερη παγιδα...Προτυπα!

Με αφορμη την συζητηση που ειχα με τον φιλο μου τον Βαγγελη αποφασισα να γραψω αυτο το κειμενο αγανακτησης περι προτυπων.

Οπως ολοι μας, οταν ημασταν μικρα παιδια βλεπαμε τις αγαπημενες πας παιδικες εκπομπες στην τηλεοραση - παλαιοτερα στρουμφακια, action man και αλλα πολλα. Εχετε προσεξει ομως οτι σε ολες αυτες τις εκπομπες περνιεται ενα βασικο μηνυμα εμμεσα;

Σε ολες τις ταινιες και τις εκπομπες παντοτε αυτος που κερδιζει το "κοριτσι" ειναι γυμνασμενος και θεωρειται ομορφος. Εχετε δει ποτε καμια ταινια στην οποια το "κοριτσι" να το κερδιζει καποιος με παραπανω κιλα, που να μην ειναι αδυνατος, γυμνασμενος η γενικως να ειναι εξω απο τα γνωστα προτυπα ομορφιας της εποχης; Προσωπικα ΠΟΤΕ!

Απο την παιδικη ηλικια μας βομβαρδιζουν με ψευτικα προτυπα τα οποια ακολουθουμε οι περισσοτεροι (και ειδικοτερα οι γυναικες που ειναι περισσοτερο επιρεπεις οπως μου διδαξε η ξαδερφη μου Κυριακη). Ομως λογω αυτων των εικονων οι κοινωνια μας εχει φτασει στην κατασταση που ειναι. Οι περισσοτεροι κρινουνε απο μια εμφανιση χανοντας το πραγματικο νοημα των ανθρωπινων σχεσεων. Μενουμε σε ενα περιτυλιγμα το οποιο αλλαζει μεσα σε ελαχιστα λεπτα - για παραδειγμα αμα χτυπησετε καπου πριζετε το σημειο που χτυπησατε και αμεσως αλλαζει η εμφανιση, ομως οσο και αν χτυπησουμε αλλαζει ποτε η ομορφια της ψυχης μας;

Πρεπει να καταλαβουμε τι συμβαινει γυρω μας και να αφυπνηστουμε. Καθε μερα βουταμε σε ενα βοθρο απο ψευτικες εικονες που μας απομακρυνουν απο την ουσια της ζωης. Ξεχναμε ομως οτι οταν γερασουμε δεν θα θεωρουμαστε "ωραιοι", η καρδια ομως αλλαζει τοσο ευκολα; Η ομορφια της ψυχης μας μπορει να αλλοιωθει τοσο ευκολα; Η γνωμη μου ειναι πως οχι.

Ας διωξουμε ολες τις εικονες απο μεσα μας και ας δουμε την πραγματικη εικονα της ζωης. Θα κατανοησουμε με αυτο τον τροπο την πραγματικη ομορφια και οι ανθρωποι θα γινουν καλυτεροι επειδη θα βρισκουν κατανοηση! Ας υιοθετισουμε επιτελους τα σωστα προτυπα για να ακολουθησουμε τα οποια ειναι διαχρονικα...και οχι τα "προτυπα" με ημερομηνια ληξεως. Σας ευχαριστω και καλο σας βραδυ.

Υπογραφη: Ενας αγανακτησμενος νεος!

Το φαινομενο της πεταλουδας

Εχετε σκεφτει ποτε να κανετε μια μικρη πραξη ανθρωπιας; Να περασετε μια γιαγια απενατι, να δωσετε ενα παλιο σας ρουχο σε καποιον αστεγο, ακομα και να αγορασετε ενα παγωτο σε ενα μικρο παιδακι! Τι σας κραταει ομως; Η νοοτροπια σας...

Αυτη η νοοτροπια που εχουμε διδαχθει εμμεσα απο την ελληνικη κοινωνια "Ε και τι θα γινει αμα το κανω; Κανεις δεν θα το προσεξει" ειναι η μεγαλυτερη πληγη των Ελληνων. Απο αυτη την μικρη πραξη μπορουμε να δωσουμε ελπιδα σε εναν ανθρωπο, να του δωσουμε χαρα! Μια τετοια πραξη η οποια σε εμας φαινεται τοσο μικρη παραδειγματιζει τους γυρω μας και σιγα σιγα το φαινομενο εξαλειφεται επειδη απλα προκαλειται μια αλυσιδωτη, αλλα πολυ αργη, αντιδραση με την οποια παιρνουμε το καλο παραδειγμα και το ακολουθουμε. Στις μερες μας δεν χρειαζεται να δειξουμε τον εαυτο μας αλλα να βοηθησουμε στα κοινωνικα προβληματα και σιγα σιγα ολα θα λυθουν. Το μονο που χρειαζεται ειναι αισιοδοξια και καλη θεληση.

Ολα θυσιαζονται στον βωμο του χρηματος, εναν βωμο τοσο ασχημο, τοσο βρομερο, ΤΟΣΟ ΣΑΠΙΟ! Κοιταμε ομως την αμεσως επομενη ημερα και οχι το μελλον...βοηθωντας την κοινωνια βοηθαμε κυριως τον εαυτο μας εμμεσα γιατι εμεις ζουμε σε αυτην και κανοντας την καλυτερη θα αναπτυχθουμε και θα ζησουμε καλυτερα. Δεν πρεπει να ξεχναμε οτι ειμαστε ανθρωποι και ειμαστε προικισμενοι με ενα αγιο δωρο που ακουει στο ονομα ανθρωπια. Αν το αξιοποιησουμε σιγα σιγα θα γινουμε καλυτεροι.

Βαλτε αυτο το μικρο στοιχιμα με τον εαυτο σας και καντε μια μικρη πραξη καλης θελησης και ανθρωπιας και περιμενετε λιγα χρονια και θα παρακολουθησετε την πιο ομορφη μεταμορφωση που συμβαινει στον πλανητη, μια σαπια κοινωνια με απαιδευτους ανθρωπους θα γινει μια κοινωνια ανθρωπιας. Ρισκαρετε και θα βγειτε κερδισμενοι!

Μοναξια, φιλος η εχθρος?

Βραδυ, παρεα με ενα τσιγαρο. Ειναι λιγες μερες που εχουν τελειωσει οι πανελληνιες και πλεον ξαναγυρναμε σιγα σιγα στην καθημερινοτητα. Πολλες φορες ομως η καθημερινοτητα γινεται συνωνυμο της μοναξιας...Οι τροποι αντιμετωπισης ειναι γνωστοι: ποτακι, τσιγαρο, μουσικουλα - συνηθως αναλογη της ψυχολογικης καταστασης μας.

Παντα αναρωτιομουν αν η μοναξια που τοσο μισω ειναι φιλη μου η οχι. Και ομως, ειναι φορες που το μονο που θελω ειναι να μεινω μονος μου με τον εαυτο μου και να μιλησω μαζι του, ενω αλλες που εχω αναγκη απο ενα cocktail παρεας και αισθηματων. Ποσο περιεργο συναισθημα που ειναι λοιπον. Υπαρχουνε στιγμες που εχουμε αναγκη τον εαυτο μας και επαναλαμβανουμε μεσα μας οτι θα μεινουμε μονοι μας επειδη δεν εχουμε αναγκη κανεναν. Στο κατω κατω ποιος μας αγαπαει περισσοτερο απο τον ιδιο μας τον εαυτο? Αλλες φορες παλι που δεν αντεχουμε αλλο και εχουμε αναγκη μια αγκαλια, ενα χαδι, ενα βλεμα, ακομα και μια απλη χειρονομια οπως ενα χτυπημα στην πλατη μας κανει να αισθανομαστε καλυτερα. Και καταληγουμε παλι στην αρχη, ποσο περιεργο συναισθημα η μοναξια.

Προσωπικα, θα την παρομοιαζα με εναν υπουλο ανθρωπο που δρα παντα προς το συμφερον του, απο την μια μερια μπορει να μας σταθει καλυτερα απο τον καθενα και την επομενη ακριβως στιγμη να νιωθουμε μαχαιρωμενοι πισωπλατα απο αυτον. Εναν ανθρωπο της καθημερινοτητας παρ'ολα αυτα.

Ολοι μας, μικροι και μεγαλοι, εχουν αναγκη απο καθε ειδους αγαπη. Οσα χρονια και να εχει ζησει ενας ανθρωπος ο τροπος με τον οποιο νιωθει μονος και ποναει παραμενει ιδιος. Για ολους ειναι καταρα και ταυτοχρονα ευλογια απο τον Θεο. Την εχουμε αναγκη και ταυτοχρονα την αποφευγουμε. Μας βοηθαει να προχωρισουμε και να μαθουμε καλυτερα τον εαυτο μας και για αυτο ακριβως την φοβομαστε. Τελικα, τι ειναι η μοναξια? Κανεις δεν γνωριζει...

Η "ταυτοτητα" στο ανθρωπινο κολαρο.

Εχετε σκεφτει ποτε ποσες φορες εχετε κρινει καποιον απο την ηλικια του; Ποσες φορες ειπατε για καποιο ατομο που μολις γνωρισατε οτι ειναι μικρος χωρις να ξερετε το τι ωριμοτητα κρυβει μεσα του; Παω στοιχημα πως το εχετε κανει αρκετες φορες!

Μιας και το κερδισα το στοιχημα θα ηθελα λιγο να αναφερθω σε αυτη την συνηθεια που εχουμε ολοι μας.

Αρχικα, θελω να τονισω το γεγονος οτι οι εμπειριες κανουνε τον ανθρωπο και οχι η ηλικια του. Καθε ατομο εχει τις δικες του ξεχωριστες εμπειριες οι οποιες τον εχουνε βοηθησει στο να διαμορφωσει τον δικο του τροπο σκεψης, την προσωπικη του κριση και το πως αξιολογει τα πραγματα. Ολοι μας ειμαστε ξεχωριστοι και για αυτο ακριβως πρεπει να κρινομαστε ανεξαρτητα απο απλους αριθμους.

Βεβαια αυτη ειναι μια χρονοβορα διαδικασια στην οποια σχεδον ποτε δεν εχουμε μπει επειδη υπαρχει ελειψη χρονου. Μαζι με αυτο ομως, χανουμε και πολλες ευκαιριες να γινουμε εμεις καλυτεροι. Εχωντας σχεσεις με συνανθρωπους μας, εχουμε την δυνατοτητα να αοπκτησουμε νεες εμπειριες, μικρες η μεγαλες, να μοιραστουμε συναισθηματα και αποψεις. Απο τα ατομα της μικροτερης εως τα ατομα της μεγαλυτερης ηλικιας λαμβανουμε ιδεες ακομα και αν δεν το καταλαβαινουμε. Πρεπει λοιπον να αξιοποιησουμε λιγο απο τον χρονο μας για να γνωρισουμε νεα προσωπα βαθυτερα και οχι επιφανειακα. Η ηλικια ειναι ενας αριθμος που μας ξεγελαει παρα πολυ ευκολα, η αποδειξη ειναι οι δεκαδες νεοι που εκφωνουν λογους στην βουλη των Ελληνων.

Ας δωσουμε την δυνατοτητα σε ολους να μας δειξουν το ποσο ωριμοι ειναι και ας μην προσπαθουμε να κρινουμε μονο απο εναν αριθμο με μηδαμινη αξια. Τοτε θα γινουμε και εμεις πιο ωριμοι αλλα θα βοηθησουμε και τα νεα παιδια να εξελιχθουν σε αξιοπρεπεις ενηλικους δινοντας τους ιδεες προς επεξεργασια.

Η ακριβοτερη δωρεαν παιδεια.

Προσφατα, μια οικογενειακη μας φιλη αποφοιτησε απο την σχολη της και θελησε να μπει σε μια δευτερη σχολη οδοντιατρικης με στοχο να αποκτησει μεγαλυτερη εξειδικευση στο αντικειμενο της. Οταν πηγε στην, δημοσια, σχολη για να ενημερωθει τι ακριβως χρειαζεται για να φοιτησει η απαντηση που πηρε ηταν δεκα χιλιαδες ευρω "φακελακι" για να την επιτρεψουν να δωσει εξετασεις και φυσικα...ηταν αναγκασμενη να εχει καθηγητες της σχολης για ιδιαιτερα.

Το αποτελεσμα ηταν τελικα να γραφτει σε ενα φροντιστηριο για να ξαναδωσει πανελληνιες. Ομως εμενα, μου δημιουργηθηκε ο προβληματισμος για την διαφθορα που υπαρχει στην ανωτατη εκπαιδευση. Εχουν σημειωθει αρκετα παρομοια γεγονοτα και κανεις δεν τα εχει καταγγειλει επειδη φοβαται. Πως ομως θα καταφερουμε να αποκτησουμε αυτο που η κ.Διαμαντοπουλου χαρακτηρησε ως "νεο σχολειο";

Οι Ελληνες αγωνιστηκαν σκληρα για να μπορουμε εμεις σημερα να εχουμε την λεγομενη δωρεαν παιδεια. Κατι το οποιο βεβαια εξακολουθει να μην υπαρχει. Σε λιγα χρονια θα ειμαστε οπως και στην αρχαιοτητα, οι πλουσιοι μονο θα εχουν την δυνατοτητα να μορφωθουν και ολοι οι υπολοιποι θα γινονται υπηρετες και εργατες. Ο θεσμος της παιδειας ειναι ιερος και δεν επιτρεπεται να υποσκαπτεται απο προσωπικα συμφεροντα.

Εαν θελουμε να εχουμε δημοκρατια πρεπει να εφαρμοζεται κιολας χωρις καμια εξαιρεση. Ας επιτρεψουμε σε ολους να μορφωθουν και να γινουν επιστημονες. Ειναι κεκτημενο δικαιωμα και στις μερες μας καταπαταται συνεχως χωρις καμια αντιδραση. Τουλαχιστον ετσι, θα αναγεννηθει η ελπιδα αποφυγης λαθων του παρελθοντος. Καλη σας μερα!

Το μεγαλο γλεντοκοπι!

Ακομα μια μερα μας αφησε και ο ηλιος εχει αφησει στην θεση του το φεγγαρι να μας κοιταει απο ψηλα. Λιγα λεπτα ηρεμιας, τσιγαρο και μουσικουλα...ποσο σπανιες στιγμες! Καθημερινα, ακουω τους γυρω μου να συζητανε για τις πανελληνιες, το μεγαλο γλεντι που ξεκιναει σε λιγες μερες και θα παιξει σημαντικο ρολο στην ζωη μας. Ομως, το ερωτημα ειναι πως θα κλεισει και αυτη η αυλαια, ενδοξα η μηπως αδοξα; Το αγχος μεγαλο και κανεις δεν σκεφτεται τους μαθητες. Συνεχιζουν να μας αγχωνουν στην προσπαθεια τους να μας εμψυχωσουν!

Ειναι επιτακτικη αναγκη ο μαθητης να εχει λιγες και πολυτιμες στιγμες ηρεμιας. Με αυτο το τροπο θα του δωθει η ευκαιρια να συνομιλησει με τον εαυτο του και να αποκτησει παλι επαφη μαζι του. Να καταφερει να αποκτησει ξανα αξιες που εχει χασει και να ξεφυγει απο αυτη την αλλοτριωση. Κανεις ομως δεν τα σκεφτεται αυτα.

Οι γονεις πιεζουν τα παιδια τους να διαβασουν και εχουν την δικαιολογια οτι πληρωνουν. Οι καθηγητες προσπαθουν να πεισουν τους μαθητες να διαβασουν περισσοτερο για να εχουν το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα μιας και εξαρταται η φημη τους απο αυτο αλλα επισης θελουν και το καλυτερο για αυτους. Τελος το αγχος απο τον περιγυρω χειροτερευει το προσωπικο αγχος. Αυτο επειδη ωντας ανθρωποι πασχουμε απο το συνδρομο του πανικου και εχουμε τασεις να ιδιωτικοποιουμαστε τις αντιδρασεις των γυρω μας.

Ας προσπαθησουμε να πεισουμε τους ¨μεγαλους¨οτι και ο μαθητης εχει ψυχη! Ετσι θα φτασουμε τον επιθυμητο στοχο.

Καλο σας βραδυ! :)

Μια ακομα μερα η μυγα μεσα στο γαλα!

Σημερα κατα την διαρκεια της τριτης ωρας συνεβη το εξης συμβαν, μια κοπελα κοντευε να βαλει τα κλαμματα. Ομως κανεις δεν ενδιαφερθηκε για το τι εχει και οσοι ενδιαφερθηκαν πηρανε μια απαντηση που δεν επαρκουσε. Ετσι μου δημιουργηθηκε αυτος ο προβληματισμος: Κατα ποσο μας δινεται η δυνατοτητα να δεθουμε με τους γυρω μας; Η απαντηση δωθηκε πριν ακομα διατυπωθει η ερωτηση. Στις μερες μας δεν μπορουμε να δεθουμε με τους γυρω μας ουσιαστικα, και αυτο επειδη οι διαπροσωπικες μας σχεσεις βασιζονται σε μια εικονα. Κανεις δεν κρινει τον αλλον απο το ποιος ειναι πραγματικα επειδη πολυ απλα δεν προσπαθει να τον γνωρισει πρωτα. Αντιθετως αν καποιος εχει ενα ωραιο σωματοτυπο αυτοματα αποκταει την δυνατοτητα να γινει μελος οποιασδηποτε παρεας. Ποιο το νοημα ομως μιας τετοιας κρισης; Αυτο που μετραει ειναι η καρδια που εχουμε μεσα μας και οχι οι κοιλιακοι μας. Η εικονα διορθωνεται οχι ομως και ο χαρακτηρας μας. Ας προσπαθησουμε λοιπον να κρινουμε βαση του αγγελου που κρυβει ο διπλανος μας μεσα του και οχι με βαση τον "Ρουβα" που δειχνει το σωμα του! Οι σχεσεις μας τοτε θα γινουν πιο ουσιαστικες και πιο δυνατες. Δοκιμαστε το και θα δειτε!:)