Μια ακομα μερα η μυγα μεσα στο γαλα!

Σημερα κατα την διαρκεια της τριτης ωρας συνεβη το εξης συμβαν, μια κοπελα κοντευε να βαλει τα κλαμματα. Ομως κανεις δεν ενδιαφερθηκε για το τι εχει και οσοι ενδιαφερθηκαν πηρανε μια απαντηση που δεν επαρκουσε. Ετσι μου δημιουργηθηκε αυτος ο προβληματισμος: Κατα ποσο μας δινεται η δυνατοτητα να δεθουμε με τους γυρω μας; Η απαντηση δωθηκε πριν ακομα διατυπωθει η ερωτηση. Στις μερες μας δεν μπορουμε να δεθουμε με τους γυρω μας ουσιαστικα, και αυτο επειδη οι διαπροσωπικες μας σχεσεις βασιζονται σε μια εικονα. Κανεις δεν κρινει τον αλλον απο το ποιος ειναι πραγματικα επειδη πολυ απλα δεν προσπαθει να τον γνωρισει πρωτα. Αντιθετως αν καποιος εχει ενα ωραιο σωματοτυπο αυτοματα αποκταει την δυνατοτητα να γινει μελος οποιασδηποτε παρεας. Ποιο το νοημα ομως μιας τετοιας κρισης; Αυτο που μετραει ειναι η καρδια που εχουμε μεσα μας και οχι οι κοιλιακοι μας. Η εικονα διορθωνεται οχι ομως και ο χαρακτηρας μας. Ας προσπαθησουμε λοιπον να κρινουμε βαση του αγγελου που κρυβει ο διπλανος μας μεσα του και οχι με βαση τον "Ρουβα" που δειχνει το σωμα του! Οι σχεσεις μας τοτε θα γινουν πιο ουσιαστικες και πιο δυνατες. Δοκιμαστε το και θα δειτε!:)